Choć kopalnie na noworudzkiej ziemi są już zamknięte to o górnictwie na tych terenach przypominają m. in.: Muzeum Górnictwa, pomniki, pozostałości po zabudowaniach kopalnianych, no i niestety hałdy, które są usypane z odpadów wydostanych spod ziemi wraz z cennym kruszcem, jakim jest węgiel. Nie ma takiej jeszcze technologii, by tylko i wyłącznie węgiel wyrywać matce ziemi, zostawiając w niej to, co człowiekowi niezdatne i nienadające się do przerobu. Wraz z czarnym minerałem na powierzchnię wędrują ...
Choć kopalnie na noworudzkiej ziemi są już zamknięte to o górnictwie na tych terenach przypominają m. in.: Muzeum Górnictwa, pomniki, pozostałości po zabudowaniach kopalnianych, no i niestety hałdy, które są usypane z odpadów wydostanych spod ziemi wraz z cennym kruszcem, jakim jest węgiel. Nie ma takiej jeszcze technologii, by tylko i wyłącznie węgiel wyrywać matce ziemi, zostawiając w niej to, co człowiekowi niezdatne i nienadające się do przerobu. Wraz z czarnym minerałem na powierzchnię wędrują również różnego rodzaju, można powiedzieć, nie potrzebne nikomu naddatki.
Co z tym robić? Po prostu gdzieś się je odkłada. Z tego odkładania wyrastają hałdy, takie jak ta nieszczęsna w Nowej Rudzie. Jest ona widoczna z wielu części miasta. Stanowi jego największy pomnik upamiętniający przemysł, jaki kiedyś był głównym napędem gospodarczym tych ziem. Po jednej jej stronie znajduje się dzielnica Centrum, gdy przejdziemy na drugą jesteśmy już w dzielnicy Drogosław. Jeden jej koniec zahacza prawie o Wolibórz. We wnętrzu tej sztucznej góry cały czas trwa pożar. Temperatura w głębi waha się od 1000 do 1500 st. C.
Za czasów niemieckich hałda miała kształt stożka. Potem ją nierozsądnie rozsypano dostarczając w ten sposób do niej tlen i jeszcze bardziej się rozżarzyła. Jej wyziewy bardzo zatruwają powietrze mając wpływ na zdrowie, a zwłaszcza tarczycę szczególnie u dzieci. Stwierdzono, że takiej ilości energii, jaką chowa w sobie hałda, miasto nie spożytkuje i nie ma na to kapitału. Przeznaczono więc mniejszą, ale też pokaźną sumę pieniędzy na jej wygaszenie. Miało ono polegać na wywierceniu w hałdzie kilkudziesięciu ponad czterdziestometrowych otworów, poprzez które wtłaczany byłby specjalny zaczyn. On to właśnie wygasił rozżarzone wnętrze. Przedtem zimą ona nigdy nie była biała. Obecnie widać już efekty wygasania i śnieg się jej trzyma. Można by było hałdę w jakiś sposób zagospodarować. W 2005 r. zainteresowali się nią Szkoci, którzy chcieli utworzyć obok niej elektrociepłownie i wykorzystywać jako surowiec energetyczny jeszcze nadające się do tego odpady z hałdy. Wszystko to spaliło na panewce, bo podobno inwestorzy z Glasgow nie mieli planów rekultywacji biologicznej albo z Polakami po prostu ciężko się dogadać.
Wędrując po hałdzie, gdy natkniemy się na jakiś otwór lub pęknięcie, łatwo zauważyć wydostający się z niego strumień gorącego powietrza i usłyszeć odgłos spalania. Jedną z atrakcji hałdy jest to, że rozciąga się z niej piękny widok z jednej strony na Nową Rudę, z drugiej na Drogosław. Druga i chyba ostatnia atrakcja zarezerwowana jest dla geologów. Można tu znaleźć: odbitki karbońskich roślin, kalcyt, galenę, baryt, chalkopiryt, foleryt z żyłkami dickitu z wrostkami millerytu i powłoczkami beta-alumohydrokalcytu.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
20
/
