W pierwszej połowie XIX wieku hrabia Anton Alexander van Magnis dokonał szczególnego postępu w rolnictwie na Ziemi Kłodzkiej. Wprowadzając nowoczesne metody ekonomiczne ze Szwajcarii i stosując nowe typy maszyn, osiągnął znaczny wzrost wydajności. Dotyczyło to hodowli bydła czy owiec - gdzie zasłynęło pierwsze na Śląsku stado merynosów. Był też pionierem w produkcji cukru buraczanego. W 1801 roku w Konarach k. Wołowa powstała pierwsza na świecie cukrownia buraczana Franza Acharda. Jako fabryka pionierska produkowała tylko niewielkie ilości i dopiero uczono się jak zwiększyć wydajność. Hrabia Magnis opierając się na doświadczeniach Acharda zbudował w 1830 r. w Bożkowie cukrownię, rozbudowaną przez hr. Antona w 1835, która stała się pierwszą fabyką na dużą skalę w Niemczech, rozpoczynając prawdziwy "boom" inwestycyjny. W 1836 roku z 17 cukrowni w Prusach, 11 znajdowało się na Dolnym Śląsku. Rozbudowy cukrowni dokonano w latach 1852 (Hallesche Masch. Fabrik) i 1891-95 (C. Kulmitz). Cukrownia produkowała cukier biały, a dzienne moce przerobowe wynosiły 4000 cetnarów czyli ok 20 ton buraków. Nadania kolejowe cukrownia prowadziła z nieodległej stacji Gorzuchów. Ostatnią kampania cukrownicza miała miejsce w 1907/1908, później najprawdopodobniej cukrownię zamknieto (moose - informacje techniczne zaczerpnąłem z roczników cukrownictwa pruskiego oraz publikacji polskiej B. Brukner Cukier i burak cukrowy w wojnie powszechnej, Warszawa 1917 r.)