Ruiny zamku zwanego Homole, Homola lub Homoli we wsi Zielone-Ludowe pomiędzy Lewinem Kłodzkim i Dusznikami-Zdrojem, stoją na szczycie zadrzewionego wzgórza Gomola o wysokości 733 m. Zamek wybudowany na planie nieregularnym miał niewielkie rozmiary. Składał się z wieży, budynku mieszkalnego i murów obwodowych. Kiedyś cała okolica była pod panowaniem Czech, a zamek stolicą małego państewka Gomolskiego. Dlatego też jest to jedyny zamek, który nie doznał uszczerbku w wyniki wojen husyckich. Znacznie wcześniej, bo już od X w. stał tu warowny gród broniący bardzo ważnego punktu strategicznego - przełęczy Polskie Wrota. Przechodził nią szlak handlowy z Pragi przez Wrocław nad Bałtyk.
Do dzisiaj zachowała się tylko wysoka na ok. 8 m część wieży oraz w 2 miejscach resztki murów obwodowych. Mury wieży dochodziły do 3 m.
1350 r. - pierwsza wspomnienie o zamku w dokumentach, jego właścicielem był Tyczko Panowic
1366 r.- po raz pierwszy wymieniona jest nazwa zamku - Landfrede
1392 r. - po Panowicach właścicielem zamku został Dittrich von Janowic
1403 r. - w zachowanym dokumencie dotyczącym fundacji w kościele w Dusznikach zamek jest już nazywany Homole
1427 r. - za 1000 kup groszy praskich, warownię kupił czeski rycerz Mikołaj Trczka
1428 r. - skrajne skrzydło husytów - taboryci najechali na Śląsk. Homole zostało zdobyte czy też przekazane (bo Trczka sam był taborytem) Piotrowi zwanemu Polakiem, który zajmował go przez 6 lat. Jako że zamek nie ucierpiał w walce, stał się bazą wypadową husytów. W tym czasie spora część miejscowej ludności, zapewne przerażona rozpętanym terrorem przeszła na husytyzm
1433 r. - miasta śląskie zorganizowały wyprawę mająca na celu odbicie zamku. Zakończyła się ona pełnym sukcesem. Spokój jednak nie zapanował bo wkrótce następnym właścicielem zamku zostali rozbójnicy
ok. 1444 r. - zamek przeszedł ręce husyty Hynko Kruszina, który wykorzystując zamieszanie wojenne zaczął powiększać swoje posiadanie
1454 r. - kolejnym właścicielem został Jerzy z Podiebradu. 4 lata później mianowano go królem Czech
1477 r. - warownię otrzymał w lenno od syna Jerzego - Henryka rycerz Hildenbrand Kauffung
pocz. XVI w. - kolejny Kauffung, Zygmunt zszedł na zbójecką drogę. Podobno tak zastraszył okoliczną ludność że chłopi obawiając się wychodzić z domu za dnia, pracowali na polach w nocy. Dopiero wojsko cesarskie (tron Czech przekazano Habsburgom) zakończyło zbójecki proceder Kauffunga, kiedy to w 1534 r. schwytano go i ścięto głowę w Wiedniu.
1520 r. - zamek kupił hrabia kłodzki Ulryk von Hardegg
1540 r. - następnie kupił go Jerzy Zeidlitz
1559 r. - kolejnym właścicielem został Eustachiusz von Landfried. Był on ostatnim użytkownikiem zamku. Jeszcze w tym samym roku przeniósł się do dworu w Dusznikach, a opuszczony zamek popadał w ruinę
1561 r. - cesarz Ferdynand I kupił zamek wraz za całą okolicą
1595 r. - całość została następnie wykupiona od cesarza przez miasto Duszniki za 10 000 talarów. Zamek był już w całkowitej ruinie
1788 r. - z inicjatywy dusznickiego urzędnika skarbowego nieopodal zamkowych ruin wybudowano letni domek i pustelnię oraz doprowadzono do nich drogę z uzdrowiska
1810 r. - przeprowadzono pierwsze prace wykopaliskowe
1962 r. - na terenie zamku rozpoczęto prace archelogiczne, które doprowadziły do odkrycia pod murem obwodowym sklepionej komnaty. Znaleziono w niej XIII-wieczną ceramikę.