Neobarokowy budynek Poczty Głównej został zaprojektowany przez Juliusa Hennickego i Hermanna von der Hudego. Fasady zaprojektowali berlińczycy Walther Kyllmann i Adolph Heyden, a dekorację rzeźbiarską stworzyli Robert Hartel i Chrystian Behrens. Obiekt wybudowano w 1888 roku na miejscu kwartału mieszkalnego z pałacem Schreyvoglów w północnej części. Wspomniany pałac był na pewno inspiracją dla całej nowej inwestycji.

W 1945 roku budynek częściowo spłonął, najprawdopodobniej w wyniku oblężenia miasta. Uszkodzoną pocztę rozebrano w połowie lat pięćdziesiątych. Najdłużej przetrwała fontanna stojąca w centralnej części dziedzińca. Ostatni po niej ślad widać było jeszcze w 1983 roku. Fundamenty całego obiektu rozebrano w latach 2004- 2005.

Mój rysunek pokazuje Kaiserliches Post od strony południowo-wschodniej. Wydawało się, że plany i ikonografia w tym wypadku są bardzo bogate, ale jest parę sporych braków. Kształt dachu w łączniku między wirydarzem małym a średnim jest w sferze przypuszczeń. Rampy i szklane dachy na dziedzińcu też (ich układ prawdopodobnie się zmieniał). Nie ma planów i wyraźnych zdjęć wieżyczek. Tak samo jest z fontanną, która po wojnie (lub w trakcie) obudowana został murem.

Rysunek dodaję z okazji ukończenia połowy prac nad mapą aksonometryczną przedwojennego Wrocławia. Co prawda nastąpiło to już w maju, ale z braku mocy przerobowych udostępniam w grudniu po południu.